Virtual reallıq dövründə “mövcudluğun” əhəmiyyəti
Andrea Tornielli tərəfindən
Papa Fransiskin Xəstələrə və Səhiyyə İşçilərinə həsr olunmuş Yubiley mərasiminin son anlarında gözlənilmədən görünməsi dərin mənalar daşıyan bir mesaj idi.
Virtual reallıq dövründə, hər şeyə kompüter ekranı arxasından qatılmağın mümkün olduğu bir zamanda, fiziki olaraq iştirak etmək çox önəmlidir.
Şəxsən olmaq, səyahət etmək üçün səy göstərmək, evdən çıxmaq, gözləmək; gəzmək üçün səy göstərmək, başqalarına yaxınlaşmaq, tərləmək, günəşin və ya hava şəraitinin təsirinə məruz qalmaq – bütün bunlar ətrafımızdakıların baxışlarını şəxsən qarşılamağa, başqalarının yoldaşlığını hiss etməyə və zəvvar cəmiyyətinin bir hissəsi olmağa imkan verir.
Bazar günü qəfil iştirakı ilə Müqəddəs Peterin varisi bizə göstərdi ki, fiziki iştirak, məkanda olmaq heç nə ilə əvəz edilə bilməz.
Papa Fransiskin Müqəddəs Peter Bazilikasının qarşısında görünməsi sözlərdən daha güclü bir mesaj idi: zəif səsi ilə, oksigen balonuna ehtiyac duyduğu bir halda belə, orada olmaq istədi.
Bu iştirakın ikinci bir mənası da var: Cemelli xəstəxanasından çıxdıqdan sonra etdiyi ilk ictimai çıxışı üçün Papa Fransisk özünü xüsusilə ən yaxın hiss etdiyi Yubileyi – xəstələrə, əziyyət çəkənlərə və onlara qulluq edənlərə həsr olunmuş Yubileyi seçdi.
Ən çətin günlər geridə qalsa da, Papa hələ də xəstəliyin izlərini daşıyır və sağalma prosesindədir. O, zəiflərin arasında zəif biri olaraq “öz” yubileyini yaşamaqdan imtina etmədi – Bazilikada günah etirafı etdi və hər gün minlərlə insanın keçdiyi Müqəddəs Qapıdan keçdi.
Bazar günü o, pnevmoniyanın nəticələrindən hələ də əziyyət çəkən sadə bir zəvvar kimi gəldi və özünün Milad gecəsi geniş açdığı eyni Müqəddəs Qapının astanasını keçdi.
Nəhayət, bazar səhəri baş verən bu gözlənilməz iştirak bizə bir çobanın sürüsü ilə və bir yepiskopun xalqı ilə olan münasibətindən danışır.
Sağalmaqda olduğuna, həkimlərin xəbərdarlıqlarına baxmayaraq, Papa Fransisk insanlarla görüşməkdən imtina etmədi – sağlamlığı üçün riskli ola biləcəyini bilə-bilə.
Papa bu hərəkəti ilə bizə göstərir ki, bəzən xəstəxanada qalmaq, pandemiya səbəbilə karantin, ya da səfər edə bilməmək kimi hallarda “virtual” yanaşma qaçılmaz ola bilər, amma canlı görüş – fiziki iştirak – əvəzedilməzdir. Çünki Papa Fransiskin bir il əvvəl dediyi kimi: “Sevgi toxunulmalı, görünməli, var olmalıdır; sevgi üçün zaman və məkan ayrılmalıdır; onu təkcə gözəl sözlərə və ya ekran görüntülərinə endirmək olmaz...”
Bu, həmçinin Papanın Allahın xalqına olan sevgisinə də aiddir; o, həmişə bu xalqla təkcə sözlərlə deyil, həm də hərəkətləri və incəliyi ilə “danışıb”.
