Papa: Jozefi, ëndërrimtar “i drejtë” që në heshtje beson, shpreson dhe do
R.SH. / Vatikan
Jozefi, horizont i ëndrrave të Zotit. "I drejtë" e pa frikë, merr pjesë në historinë e shëlbimit, duke i lënë të flasin për të faktet, më shumë sesa "fjalët që i merr era". Papa Françesku gjatë audiencës së sotme të përgjithshme, 29 janar, mbajtur në Sallën Pali VI në Vatikan, e përqendroi katekizimin e tij në figurën e atit të kujtuar të Jezusit.
Mënjanë instinktet dhe frika
Reflektimi shpaloset në vazhdën e ciklit jubilar tl katekizmit kushtuar temës "Jezusi, shpresa jonë", duke u frymëzuar nga Ungjilli i Mateut. Teksti përshkruan Jozefin, "njeriun me atësi ligjore të Jezusit, duke e shartuar atë në trungun e Izaisë dhe duke e lidhur me premtimin që iu bë Davidit" - shpjegon Papa Françesku. Figura e Krishtit është “sythi i drejtë”, përmbushja e përkryer e “shpresës së Izraelit”. Në kontekstin e historisë së shpëtimit, Jozefi hyn në skenë si i fejuari i Marisë. Lidhje "ligjore" për fenë hebraike, në pritje të kremtimit të martesës vitin e ardhshëm. Gjatë kësaj kohe, Jozefi "zbulon" shtatzaninë e Marisë, gjë që e “vë në provë" dashurinë e tij për Vashën. Ligji i kohës parashikonte dy mënyra për të prishur fejesën: një “akt ligjor” publik, që do të kryhej në gjykatë, ose një letër refuzimi, që do të dërgohej privatisht. Por Jozefi, njeri "i drejtë" e ndjekës i Ligjit, "vepron me mend". I lë mënjanë instinktet dhe frikën, e udhëhiqet "nga urtia hyjnore", e vendos të ndahet nga Maria "pa bujë".
Kjo urti e ruan nga gabimi dhe e ndihmon t’i bindet zërit të Zotit, që i flet në ëndërr.
Të ëndërrosh "mrekullinë e Zotit"…
Pëlqim për ëndrrat, që të kujton personazhin biblik, birin e Jakobit, të ashtuquajtur, jo rastësisht, me të njëjtin emër: "zot i ëndrrave". Po çka shikon ati i kujtuar i Jezuit gjatë gjumit? Një pyetje, së cilës Papa Françesku i përgjigjet kështu: "Ëndërron mrekullinë që bën Zoti në jetën e Marisë, e edhe mrekullinë që bën në jetën e tij: të ketë një atësi, të aftë për të ruajtur, për të mbrojtur dhe për të transmetuar një trashëgimi materiale e shpirtërore”.
“Nusja e tij është shtatzënë sipas premtimit të Zotit, premtim që ka një emër, përmes të cilin u jepet të gjithëve siguria e shëlbimit”.
Beso, pa nevojë për prova
"Mos ki frikë të marrësh Marinë, gruan tënde. Foshnja e zënë në të vjen nga Shpirti Shenjt; ajo do të nxjerrë në dritë një djalë e ti do t'i vësh emrin Jezus, sepse ai do ta shpëtojë popullin e tij nga mëkatet". E kjo është zbulesa, përballë së cilës Jozefi nuk kërkon “prova të mëtejshme”, duke i besuar Zotit dhe duke pranuar ëndrrën e Tij për të dhe për të fejuarën e tij. E duke vepruar kështu, “hyn në hirin e atyre që dinë ta jetojnë premtimin hyjnor me fe, me shpresë, me dashuri”. Hollësia e theksuar nga Françesku është heshtja e Jozefit. Ai pëlqen më shumë “faktet konkrete” sesa “fjalët boshe”. Shenjë përkatësie e të ashtuquajturave factores Verbi përshkruar nga Jakobi apostull, domethënë ata që e praktikojnë Fjalën e Zotit dhe e bëjnë "korp", "jetë". Duke lidhur mendimin e tij me atë të Benediktit XVI, Françesku e përshkruan "vigjilencën shpirtërore të Jozefit për Zotin" si burim "i bindjes" së tij të vetvetishme ndaj planit të Zotit.
E Papa na fton t'i kushtojmë vëmendje, duke e pritur "me përgjegjësi Jezu Krishtin i cili, që nga çasti i pagëzimit, jeton e rritet në jetën tonë”.
