За кратамі “Regina Coeli”: Францішак прынёс надзею і Евангелле
Аляксандр Амяльчэня - Vatican News
"Заўсёды ў Вялікі чацвер для мяне было важна прыходзіць у турму, каб, як Езус, здзейсніць абрад умывання ног. Сёлета я не магу гэтага зрабіць, але магу і хачу быць побач з вамі. Малюся за вас і вашыя сем'і", - гэтымі словамі Папа звярнуўся да вязняў пенітэнцыярнай установы “Regina Coeli”, якую наведаў 17 красавіка 2025 года, нягледзячы на нядаўняе 38-дзённае лячэнне ў клініцы “Джэмэллі”.
"Свабода!", "Памілаванне!", "Ойча, ойча!", "Мы з табой!" – гэтыя і іншыя воклічы гучалі з вокнаў трох секцый турмы, што ўзвышаюцца над цэнтральнай ратондай, дзе знаходзіцца статуя Маці Божай з Дзіцяткам Езусам. Крыкі былі настолькі гучнымі, што заглушалі слабы, але цвёрды голас Францішка.
"Кожны раз, калі я ўваходжу ў такое месца, я задаю сабе пытанне: чаму яны, а не я?"
Гэтымі словамі Пантыфік падзяліўся сваімі ўражаннямі ад наведвання з групай журналістаў, якія чакалі яго каля ўваходу. Ён правёў у турме каля паўгадзіны, вітаючы вязняў і персанал гэтай старажытнай установы, якая знаходзіцца ў раёне Трастэвэрэ і была пераўтворана з кляштара ў турму ў 1881 годзе.
Падчас візіту Папа падарыў вязням кнігі Евангелля і ружанцы, затрымліваючыся ля кожнага з прысутных. Хтосьці станавіўся на калені, хтосьці цалаваў яму руку ці схіляў лоб да інваліднага крэсла, на якім знаходзіўся Пантыфік. "Дай мне яшчэ адно, калі ласка, я скора выйду і хачу падарыць яго маёй сястры", - папрасіў адзін з маладых людзей, падымаючыся са свайго крэсла.
"Маліцеся за мяне"
Гэтыя словы Францішак некалькі разоў паўтарыў падчас візіту, асабліва калі пасылаў рукой пацалункі прысутным і тым, хто глядзеў праз краты, калі белы "Fiat 500 L" уязджаў у двор турмы каля 15.00 пад апладысменты паліцэйскіх. "Маліся за нас!" - крычалі яму вязні, на што Папа адказваў, падымаючы вялікі палец угору.
Фердынанда, які знаходзіцца ў зняволенні з снежня, перадаў Святому Айцу запіску са словамі: "Няхай святло Пана асвятляе маё жыццё і жыццё маёй сям'і. Дзякуй, Папа, за тое, што ўдастоіў нас сваёй прысутнасцю". Францішак спытаўся пра яго сям'ю і запэўніў: "Малюся за цябе". Пасля гэтага юнак расплакаўся: "Я ніколі не бачыў Папу! Не думаў сустрэць яго ў турме".
Кожны з вязняў меў сваю гісторыю болю, якой хацеў падзяліцца з Пантыфікам. Маўра, 65-гадовы "рымлянін з Рыма", як ён сябе з гонарам прадставіў, папрасіў перадаць пасланне: "Хацеў сказаць Папу, каб ён працягваў настойваць на міры ў гэтым свеце, які ідзе ў тэхналогіі". Побач з ім Алесандра, 56 гадоў, умольваў перадаць прывітанне сваім дзецям, Вікторыі Рамане і Габрыэлю, і іх маці: "Не бачыў іх васямнаццаць месяцаў. Пасылаю ім вялікі пацалунак".
Бацькоўская клапатлівасць да тых, каго грамадства часта забывае
Капелан турмы айцец Віторыа Трані, шматгадовы духоўны апякун гэтай складанай і параненай супольнасці, падзяліўся сваімі ўражаннямі з ватыканскімі журналістамі: "Сённяшні жэст Пантыфіка мае глыбокае, сімвалічнае значэнне – у ім адлюстравалася бацькоўская клапатлівасць да людзей, якія апынуліся ў цяжкіх жыццёвых абставінах. Турэмная рэчаіснасць закранае не толькі самых вязняў, але і ўсіх, хто штодзённа служыць у гэтых сценах, хто нясе адказнасць за кіраванне ўстановай – гэта сапраўды няпростая місія. Святы Айцец не жадаў, каб Велікодныя святы прыйшлі без таго, што ён так глыбока насіў у сваім сэрцы – міласэрнай прысутнасці сярод тых, каго грамадства часта забывае".
Гэты візіт стаў працягам традыцыі Папы Францішка наведваць месцы зняволення ў першы дзень Велікоднага трохдзення, як ён рабіў на працягу 12 гадоў свайго пантыфікату і раней у Буэнас-Айрэсе.
