Шлях міласэрнасці: якім запомніцца свету Папа Францішак
Аляксандр Амяльчэня - Vatican News
Нарадзіўшыся ў сям'і італьянскіх эмігрантаў у Буэнас-Айрэсе, Францішак ніколі не забываў пра сваё паходжанне. Ён працаваў хімікам, швейцарам і нават вартаўніком, перш чым адчуў пакліканне да святарства. Гэты жыццёвы досвед сфарміраваў яго погляд на свет і на ролю Касцёла ў ім.
Пантыфік мыў ногі вязням, наведваў бежанцаў на востраве Лампедуза, запрашаў бяздомных на абед, працягваў жыць у сціплым пакоі Дома Святой Марты замест велічнага Апостальскага палаца. Усё гэта не было разлічана на эфект – гэта быў аўтэнтычны выраз яго разумення хрысціянскай веры.
Касцёл бедны для бедных
"Я хачу Касцёл бедны для бедных!" - заявіў ён на пачатку свайго пантыфікату, і гэтыя словы сталі праграмнымі для яго служэння.
Францішак быў адначасова традыцыйным у дактрынальных пытаннях і рэвалюцыйным у душпастырскім падыходзе. Ён захоўваў традыцыйнае вучэнне Касцёла пра абарону жыцця ад зачацця да натуральнай смерці, але пры гэтым падкрэсліваў неабходнасць спагады і разумення да тых, хто знаходзіцца ў складаных сітуацыях.
Хто я такі, каб судзіць?
"Хто я такі, каб судзіць?" - гэтыя словы, сказаныя ў адказ на пытанне пра стаўленне да гомасексуалістаў, сталі знакавымі для яго пантыфікату. Гэта не было адыходам ад традыцыйнага вучэння, але заклікам да большай душпастырскай чуласці.
У яго экалагічнай энцыкліцы "Laudato si" (2015) і энцыкліцы пра братэрства "Fratelli tutti" (2020) ён выклаў сваё бачанне справядлівага і ўстойлівага свету, заснаванага на прынцыпах салідарнасці і клопату пра агульны дом – планету Зямля.
Рэлігійны дыялог – шлях да міру
Пантыфік зрабіў шмат для міжрэлігійнага дыялогу. Яго сустрэча з Патрыярхам Маскоўскім Кірылам у 2016 годзе стала першай у гісторыі сустрэчай паміж кіраўнікамі Каталіцкага Касцёла і Рускай Праваслаўнай Царквы. У 2021 годзе ён здзейсніў гістарычны візіт у Ірак, дзе сустрэўся з вышэйшым духоўным лідарам шыітаў аяталой Алі аль-Сістані.
Смерць Папы Францішка – гэта не проста завяршэнне эпохі для Каталіцкага Касцёла, але і момант для роздуму над яго спадчынай, якая працягне ўплываць на Касцёл і свет яшчэ доўгія гады.