Моцныя свету і адкінутыя: усе разам у братэрскіх абдымках Папы
Тэкст: Паола Руфіні / адаптацыя: Аляксандр Амяльчэня - Vatican News
Аўтарская калонка прэфекта Дыкастэрыі па камунікацыі Паўла Руфіні прапануе асабістае бачанне гістарычнага моманту развітання з Папам Францішкам, які сабраў разам людзей з усяго свету.
Усе, усе, усе
"Былі ўсе, усе, усе" – гэты выраз, які так часта паўтараў Папа Францішак, стаў лейтматывам дня яго пахавання. Плошча Святога Пятра была настолькі запоўнена людзьмі, што "не змяшчалася больш нікога", піша Руфіні. Людзі запоўнілі таксама навакольныя вуліцы і ўвесь шлях да Базілікі Санта-Марыя-Маджорэ.
На плошчы сабраліся старыя і дзеці, нават немаўляты, якіх бацькі прынеслі, каб яны сталі сведкамі гэтага асаблівага моманту. Было шмат падлеткаў, "быццам пакліканых рэжысурай, якая перавышае нас, каб прыняць эстафету веры ад Папы, які ўмеў гаварыць на іх мове".
Надзея, якая перавышае смерць
Маладыя людзі, якія прыбылі на свой Юбілей, "убачылі на ўласныя вочы, што надзея перавышае смерць". Яны былі сведкамі таго, як Папа Францішак кідаў ім выклік: "верыць, спадзявацца, марыць, даказваць, што магчыма жыць у міры і крок за крокам будаваць лепшы свет".
На цырымоніі прысутнічалі шматлікія святары, біскупы, кардыналы і свецкія вернікі. "Былі моцныя свету гэтага, багатыя і бедныя, якія прыйшлі развітацца з Францішкам і падумаць пра тое, якім будзе будучыня. Былі таксама няверуючыя і вернікі іншых рэлігій. Сябры і нават ворагі", - адзначае Руфіні.
Таямніца еднасці
Кардынал Рэ ў сваёй гаміліі нагадаў словы Францішка пра мір, пра вайну, якая заўсёды з'яўляецца паражэннем, і пра братэрства, якое мы так часта адмаўляем; пра неабходнасць разумець, што ніхто не збаўляецца сам, і пра Касцёл як палявы шпіталь, дом з адчыненымі дзвярыма. Для ўсіх.
"І былі ўсе, сапраўды ўсе сёння. Як калі тая ж Плошча Святога Пятра была запоўнена адной толькі прысутнасцю Папы Францішка падчас пандэміі COVID-19, сапраўды ўвесь свет быў звязаны праз усе сродкі камунікацыі", - піша Руфіні.
Развітанне, якое аб'ядноўвае
Пад бязвоблачным небам адкрывалася "простая таямніца еднасці, якая аб'ядноўвае ўсё чалавецтва, Божы народ, сабраны ў адзіных абдымках". Гэта быў дзень, "калі таямніцы Ружанца – хвалебныя. Што ператварае смутак у спеў. І святкуе разам смерць і жыццё. Смерць і Уваскрасенне".
Спантанныя апладысменты труне, паднятай як для ўзаемнага прывітання, завяршае сваю аўтарскую калонку прэфект Руфіні, азначалі "хутчэй 'да пабачэння', чым 'бывай'. І абавязацельства. Якое датычыцца ўсіх нас. Нікога не выключаючы".
